Gedichte

Z'Obe an de Wiese

Kaiser, Johannes
Chalt isch's do vorne. I leg mer de Mantel um,
Lueg übers Wasser. De Wald lüüchtet rot.
D' Sunne molt luutlos die gspenschtische Farbe drum.
'S dunkt eim, aß alles im Flammemeer stoht.

Warm strahlt de Himmel, un doch isch es chalt im Dal.
D' Wiese chocht Nebel und bettet eim dri,
Schürgt en um d' Papplebäum, stutzt ihri Chrone kahl,
Laid di in d' Schwermuet, wenn fröhlich wodsch si.

'S Wasser hörsch numme. I sitz in de Uferstei,
-Welle schlön a un verlaufe no gli,-
Loß mi im Sterbe vom dämmrige Dag ellai.
Ungwissi Angscht het mi aglängt debi.

D' Suunne goht unter, verloßt eim, un d' Nacht isch do,
Löscht alles Helle un Griffbare us.
Unendlich Dunkel. Warte uf's Widercho...

Oktober 2020