Gedichte

Ewige Brunne

Hauser, Hans
Es ruuscht en Brunne Dag und Nacht
Im alte Riet vor iserm Huus,
i hau as Kind scho trunke druus,
bi später mengmol dra verwacht. 

Sell Sürfle glüstet mi noh hit,
wies scharf dur Zaihli gschußet ischt;
me het nit vil uffs mol verwischt:
“Es langet, Bue, verkellt Di nit!“ 

Sell Ruusche isch mer überall noo
(’s vesurret nint bi iserom)
und bisdig bin i wider hom,
do stoht er jo, do ruuscht er noh. 

Di kleine Kinder lätteret dra
und schöpfet, ’s schöpft e neamert us,
und trinkt e mol en Fremde drus
no schmeckts ihm au und macht en aa.
Wenn mit mer dischkeriere witt
nimm zersch nohmol en Schluck devuu,
no kumm, jetz, moni, kennsch min Guu,
und bring mer au e Krüegli mit.

August 2002