Gedichte

Un am Bode raschlet s Laib

Landerer, Hermann
Vrschleieret d Sunne.
Schpoti Hummle brumme.
Warmlächt ischs wiä d Ofekunscht.
D Bögg schdehn in dr Brunscht!
Un am Bode raschlet s Laib!

Drache fliäge!
Diä letschde Schdoore ziäge.
S Räblaib keit.
S Scheenscht dr Wält vrheit.
Un am Bode raschlet s Laib!

D Gedanke kreise.
Im Buabeland sie reise.
Aldi Gsiichtr düche uff:
Wer isch des nur?
Ich kumm nit druff!
Un am Bode raschlet s Laib!

Grüble, Mänsch!
Di Wäg jo kännsch!
In dr Jugend wiäne Maijemorge.
Hit, pfläschderet mit Alldagssorge,
Un am Bode raschlet s Laib!
Wiä scheen wärs Läbe,
Wämr gnua könnt gäbe!
Näbl deggts im Wintr zua . . .
Wundr gits ai do noch gnua!
Un am Bode raschlet s Laib!

November 2000